Ölüme Yürümek Şiiri - Zekeriya Yıldız

Rahman’dan rahmete göz açılır
Ekilen tohumlar gibi çocuklar
Uzun bir ömür, oda gitmektedir.
Yaşamak, ölüme yürümek midir?

Gözyaşı bazen bir yağmur;
Yüreklendirir damlalar…
Bakarsın camlar buğuludur.
“…Bilemezsiniz…” sabır şükür…

Güneş batar, tekrar doğar…
Meğer dünya bir penceredir;
Biraz çiçek, biraz yağmur,
Biraz da kavurucu güneştir.

Saat dünyalık çalışmıyor.
Her gelen geçecektir…
Kalbimin söylediği;
"Yaşamak ölüme yürümektir"!