Ölüme Yenilgi Şiiri - Sait Muharrem Say

İçerisindeyken kendisi, kendi dışındaki bir geceden,
kaçıp sığındı şehrin en köhne oteline,
Yaşama uzattığı kötülükler üzerinde kan lekesi.
İçindeki son umudu çoktan vererek kaldırımlara,
Yüzünden süzülen kan, başparmağı üzerinde
Ne denli yerli yerindeyse,
O denli tazeydi güzelce süslediği,
Geleceğe yelkenli umut birikintileri.
Aynanın kırık yanı lekeli pantolonuna,
Gecenin odaya hediyesi son ışığını yansıtırken,
ve işlediği cinayet nemli nemli soluyorken
Pirinç tokmaklı boyasız kapı önünde,
Mutluluk tutsaklığı,
çok derin bir rüyada saklıyken üstelik,
geciksin diye mutlu azınlığın dünyasıyla randevusu,
ya da hiç olmasın diye bir daha,
kan kaybetti kirli dünyanın acil servisinde...

(yaşam acıtır bazen)