kimse yoktu kapıda
ardına bakmadan emin adımlarla yürüyordu ölüm
her yer karanlıktı her şey sıcaktı
bir kaç adım sonra ölü ruhları yaşatan bir ağaç çıktı karşısına
ve sordu ağaca
hayat nerede?
ağaç umursamaz bir ses tonuyla ve kızgın bakışlar içinde cevap verdi.
Bilmiyorum.Yalnız bildiğim şu ki hayat dediğin şeyi hiç duymadım ve görmedim.
...Ama ölüm kendinden emindi hayatın varlığını biliyordu yada hayat ölümü daha önce bulmuştu.
ılık bir sessizlik sardı etrafı
Ağaç sesini yükselti sonra.Git buradan burası sadece ölüler içindir ve ölümü hak edenler için vardır.Hayat dediğin şeyi belki ilerde bulabilirsin yada sen arama bırak o seni bulsun.
Ölüm biraz düşündükten sonra uzun zamandır amansız bir arayışın içinde ve bu arayışın yeni ölülere ve yeni ağaçlara sebebiyet verdiğini anlamıştı.
bulamıyordu
bulunamıyordu
yada bulunmak istemiyordu hayat.
geldiği kapıya geri dönüyordu ölüm.
kapıya geldiğinde nerden geldiği belirsiz bir düşünce beynini kemirmeye başlamıştı.
Ne düşündüğünü o da bilmiyordu
ve bir çığlık koptu alevlerin içinden.
O an anlamıştı ki aslında hayat onu değil o hayatı öldürmüştü...
_____________ahmet güler__________________
Kayıt Tarihi : 12.11.2012 14:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dıldar Békes](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/12/olume-yakin-hayata-uzak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!