Ölüme ve Yaşama Dair Şiiri - Kenan Efeoğlu

İntihar eşiği bir gece daha…
Ölsem de kurtulsam diyesim var diyemiyorum
Çekemiyorum pimini bu ömür denilen yonganın
Daha yaşayacakların var zırvasında içimden bir ses
Sus desem susmaz bilirim
İnadına yaşamak, yaşatmak için olsa gerek
Ondan bu üstüme örttüğü karın ağrısı

Her sevda bir çizikti oysa çehresi ezelden düşük gönlüme
Her çiziğinde bir öncekinden beter yenilmişlikler
Ahiri tahmin edilmez,
Fütursuzca terk edişler…

Ne zaman aynaya baksam,
Bir sancısı batar her terk edilişin, yüzüme yüzüme
Kırlaşmaya yüz tutmuş her saç telimin üstüne yemin olsun ki
Pişman değilim! ..
Şikâyetçi, asla!
Olsa olsa,
Adresini bulmaz gözyaşlarımla
Tüm olası olmamışlıklara sitemdir ettiğim.

Sabahlar eden gözlerim şahit olsun ki
Yoksunum şimdi.
Yok artık yağmur ardı kavuşmalarım.
Tenime okuntu çıplak bir ten,
Sabah kalkar kalkmaz
Çıldırasıya bir öpülüş dudaktan,
Nefesimi harman edebileceğim bir nefes hiç mi hiç…
Olmayacak belki bir daha
Yetim çocuğun başını okşamanın verdiği mutluluğa eşdeğer gülümsemeler.

Uyanın ey ömrümün sancıtıcıları!
Bakın ardınıza utanmadan son defa daha,
Dünyaya piç öfkeler doğuran terk edişlerinize inat
Takati yitik ömrümle
Ayaktayım hala.
Ama yarım, ama tam…
Ayaktayım işte.
Zulümse de bir adım öteye gidişler
Ayaktayım işte.

Serseri mayın gibi işlese de tattırdıklarınız,
Sen mesela saçını koklamaya doyamadığım kız,
Sen sonra, bir kış gününde bile avucunun terlemesine anlam veremediğim güzel,
Evet, evet, sana da diyorum nazı ömür törpüsü tatlı hatun,
Sen de, gülüşü güller açan yaralı ceylan,
Hepiniz de ayrı tat, ama aynı anlam
Biriniz bana aşkı öğretti,
Biriniz öpüşmeyi,
Gülmeyi bir diğeri,
Acımayı biriniz,
Ama şerefsiz ayrılıkları hepiniz! ..