Ölüme Son Mektup Şiiri - Furkan Mert Boz ...

Bazen duygular öyle coşar ki
Kelimeler bile iki kez düşer sayfalara.
Özür diliyorum,
Ben bile anlamıyorum.
Kapılar artık kapanıyor,
Sen kayboldun,
Ben de kaybolacağım.
Ama fani dünyada değil...
Canım acıyor bu dünyada,
Ben bu dünyadan değilim.

Ölürsem eğer,
Cenazeme gel,
Bir şiir oku, bir dua olsun.
"Kendim ettim, kendim buldum"
Diyorum ya...
Ben bu dünyadan değilim.
Bu dünya mutlu insanlara layık.

Adını duvarlara kazıdım
Sigara izmaritlerinden,
Çünkü seni unutmak akıl işi değil.
Bazen duygular öyle coşar ki,
Ölmek bile iki kez düşer aklıma.
Aradığım mutluluk başka bir diyarda.

İki gün sonra
Gerçekten ölümü düşünür oldum.
Artık şiirler avutmuyor beni,
Viraneyim...
Evet, evet,
Ağlamak için var paslı duvarlar.
Dört köşeli viraneyim.

Aynadaki kişinin yüzünde umut yok,
Ölse gam yemez...
Ölürsem değerli olacağım.

İki hafta sonra
Bir isim vardı,
Şiir yazan gamsız.
Unutulacak.
Yalnızdı çünkü o,
Rüya gibiydi,
Bir vardı, bir yoktu.

Üzülüyorum...
Özlenmeden gideceğimden,
Kimsenin aklından geçmeden,
Sevilmeden...

Kalbim hançerine kapılmış,
Ne söylesen, ne söylesem geçmez.
Ölüm beni bekliyor.
Ben artık seni değil,
Ölümü bekliyorum dört gözle.
Ya ben kapısını çalacağım,
Ya da o benim kapımı...

Kanım kuruyacak,
Ben artık gideceğim.
Dünya malı sizin olsun,
Kalbimin istilacıları.
Beş paralık değerim vardı,
Üçü gitti, ikisi kaldı.
Onu da size veriyorum,
Artık beni üzmeyin.

Kalbimin derinliklerinde,
Huzurla uyuyacağım.
Bir yürekte kaybolacağım.

Bu mısralar
Kimin gönlüne girecek?
Toprağımın üstündeki karanfil,
Sesleniyorum sana...
Köklerine suyum inecek.