Seni beklerken gözlerimi kapadım...
Ölümü gördüm.
Ölüm çırılçıplaktı.
Ölüm doludizgin ve yağız bir ata binmişti.
Gariptir hiç korkmuyordum.
Ölüm mahrem bir şekilde,
Şefkatle kucaklıyordu.
Bir dostun da dediği gibi
Helalinden ölmek gerekiyordu.
Ölüm yorgundu...
Ölüm telaşlıydı...
Ölüm ölümüne korkuyordu ölümden.
Ölüm Habil’den beri yanı başımızdaydı.
Ölüme hiç kızmadım.
Sadece ölüme daha şiir yazılacak,
Kırılgan ve puslu bir ses tonuyla
Ölüme şiir okunacaktı.
Ölüm bir gün ölecek,
Lakin kimse ağlamayacaktı.
Kayıt Tarihi : 29.8.2015 13:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!