Ölüme Sevda Şiiri - Doğan Balyiyen

Çok zaman önce
Yaşıyorduk bu şehrin tepelerinde.
Üzerimize mavi yağmurlar yağıyordu
Koşuyorduk bahçemizde.
Elimizdeki her şeyi aldılar
Yalnız koydular bizi bu kehkeşan çukurunda
Belli belirsiz gölgeler gözlerimizde.

Şimdi darağacına doğru bakmaktayım
Son defa içimdekileri anlatmaktayım soğuk, puslu duvarlara.
Eşitlik diyordum, adalet diyordum
Beni asıyorlardı.
Yaşamak diyordum, insan diyordum
Beni asıyorlardı.

Kuşkusuz bitecek her şey
Mutlu olacağımız gerçeğini kimse öldüremeyecek.

Bugün ben ölmekteyim,
Oysa ki yarınlar hep bizim.

Koşacağım yine çılgınlar gibi
Koşacağım derin maviliklerde.

Bir Nazım şiiri okuyacağım kırlangıçlara.
Sevineceğim.
Özgürce ve uçurtmamı gökyüzüne asarak.