Ölüme Sanki Şiiri - Ahmet Sefer Kocer

Bir sonbahar sabahında
Zından oldu İstanbul
Boğuldum cehennem sıcağında
Kamyon homurtuları
İndi beynime balyoz..balyoz

Daraldı darraldı koca İstanbul
Gökdelenleri,camileri,köprüsü,boğazı,Yeditepesi
Yağlı bir urgan oldu incecik boynumda
Ayaklarım boşlukta sallandı...sallandı

Gece mi gündüz mü bilmiyorum
Kah ıssız çölde bir vaha,kah taka tuk takatuka bir tren
Altımdan kayan taş mı toprak mı
Üstümde bir su tabakası
Bizi taşıyan araç ne?
Homur homur gürül gürül,taka tuk,taka tuka

Bazen mızrak mızrak ışıklar
Duygularımı deliyor buz gibi ateş gibi.
Karma karışık bir mai
Akar içime içime

Ta...uzakta karmakarışık evler
Taşra kasabasını andıran bir yer
Homur homur,gürül gürül,taka tuk,taka tuka
Duruyor,bitiyor.

Mahşeri bir kalabalıkta ölüm sessizliği
Eciş bücüş dolu etrafım
Sessiz sessiz,iğne iğne
Zehir akıyor etrafımdan..!

Sırtı ünüformalı bir zebani
Beyaz atlı prensim ve zavallı ben!
Bir balyoz bir gürz
Bİir bana bir O'na
Sonsuz bir boşluk.........

Beyaz atlı prensim İstanbu'da
Ben Gakgo mu Gakgoş mu bir yerde
Siyah elbiseli bir kadın
Bilmiş mi bilmiş.......
Gene de koşuyorum O' na bazı akşamlar
Döküyorum ta içimden duygularımı
Anlasa da anlamasa da.