Ölüme Saat Var Şiiri - İsmail Duran

Uçurumlar üstünde,
Bir gençliğim var,
Bir de hayallerim.
Ölüp ölüp diriliyorum.

Dün büyüktüm,
Sanki
Dakikalar geçtikçe,
Küçülüyorum.

Acı değil bunun adı,
Artık ölüm.
Yok ki,
Karşı koyacak gücüm.

Hani,
Silahtan çıkan merminin,
Önüne atlamak gelir ya içinden.
Ben de hayatın önüne attım
Kendimi o hesap.
Lakin yapamadım,
Karşı koyamadım,
Gücüm yetmedi,
Ama utanmadım,
Kendimden utanmadım.

Yandım,
Yalvarmadım,
Ama
Üzüldüm hem de çok,
Kendime üzülmedim,
Bir ailem vardı elbet,
Onlara üzüldüm.

Emeklerine üzüldüm,
Bana harcadıkları boş zamana,
Üzüldüm.
Ama ne fayda,
Olan oldu klasik söyleyişle.

Kızmadım,
Kızamadım,
Hayata…
Çünkü büyüktü,
Çünkü beni,
Beni,
Hayat ‘büyüttü’