Ölüme Ninni Şiiri - Aylin Tamakan Nergiz

doğrudan sana vardığımda
yaklaştığımda kaçtım
nasıl istediğimi bile anlamadım
tüfeğin namlusunda bir merhaba
cehennem ateşinden halliceyken
avuçlarımda sıra bekledi
boğum boğum gülümsemelerim

gülümsemelerine gebe
yokluğuna aş ererken
toprağa döküldü suyum
doğmak bilmeyen sancılı düşlerime
pas tutmuş neşteri vurup
karanlığın aynasına gömdüm çığlıklarımı

şimdi kucağımda kanlı bir isyan
akşamla sela arasında
batıya doğru dönerken yüzüm
yüzerek geleceğim
zamana gergef arzumlarımla
mezarımın üzerinde sessiz kalacağım
bir keşiş bir heykel gibi
ninniler okuyacağım ölüme...

Aylin Tamakan