Ölüme Neşide Şiiri - Osman Kızıler 2

Saçlarımda ekin endamından kırılgan bir akis
Yüreğimde buğra heybetinden soylu bir ifrat
Geçiyorum şafak boyunca sarındığım atkılardan
Geçiyorum radyo sesinden ve mecmualardan,
Direnmenin kusturduğu o küstah namelerin karanlığına

Ben konyak esrimesini savaş infialine değişip
Urganı boyna dolandıran ne varsa
Ne varsa ölümsüzlük için ölmeye ileten
Ona heves ederdim
Koruların, döküntülerin direnciyle atardım
Ne varsa dilimi bağlayan o mağrur izbeye
Sağır bir susayışla açarak felaket sayfalarını
Açarak beynime davranan o işaretler ovasını
Hançeremi eskiyen bir ülserle yırtardım

Sabah kırlanan gelengilere gebeydi
Yüreğim ölümlere ve dirilen bir semtin sokaklarına
İndim atkımın sarılışından
İntihar takınan pespaye bir zırha
İndim, aşka çıkaran gözenin tabanına.
Aşk olsun gözlerime akan ıssı kurşuna
Aşk olsun felaketin o muazzam sayfasına.