Birer birer sararıyor insanlar
Sonbahar çökmüş gibi
Birer birer dökülüyorlar
Sararan yapraklar gibi
Toprak bu ana gibi
Sarıp sarmalar hepsini
Sormaz ki kimdir nedir
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta