Ölüme Kulaç Ve Tanrı Balığı

yaz aylarından biriydi, şaşkın ve ataerkil bir vasiyette kıyıdan biraz uzak bir şekilde yüzüyorum ansızın bir ışık belirtisinin etrafı sarması ve kent'e gem vurmasına şaşırmıştım . beliren ışığa doğru yönünü çevirirken, bir takım seslerin yalnızlığıma iyi geldiğini farkettim. vücudum kontrolü bırakmış kitlenmiş bir vaziyette denizin üstünde kala kalmıştım. denizin ortasında tek ben kalmıştım, herkes bir hışımla fırlamış denizden. ve herkes tek bir ağızdan garipçe sesler çıkıyordu. ne olduğunu anlamaya çalışmama ramak kala, batıyordum suyun dibine birisi ayaklarımı yalıyor, sanki üzgünlüğün birden fazla versiyonunu üstümde dememişler. kırlardan koşarken, delip geçtiğim o çiçekler, gelmişti aklıma. sırtıma güneş vururdu. ben ise onun sıcaklığını içimde hisseder ve böylece karşı koyardım tüm soğuk kalpli insanlara.. durum bundan ibaret iken, yol aldığım deniz'de güneş yoktu, ve ben üşüyordum. arkamı döndüm ansızın. ve o büyük köpek balığını gördüm.. eminim tanrılar bile bunu yaratırken korkuyla dolmuştur her yanlarını çünkü; ben ölüme o kadar yakındım, uyumayı hayal ettim. hiç bilmediğim o atik hareketlerle kulaç atmaya çalıştım. kimisi buna"ölümene kulaç atıyor, ve hiç bitmeyen sancıya rağmen kaçarken denizden tanrıya olan öfkesinin yanıldan ibaret olduğunu düşünüyor" diyordu, ben ise küçük delikten sıkışan bir fareyim, kellemi hangi kedi koparacak diye düşünüyordum. ayağım yerden kesildi, hiç görmediğim seslerin, ve ışığın ansızın önüme düşmesi beni artık korkutmuyordu, kulaç atıyordum. o koca, büyük: eşsiz yüzengeçten sanki daha hızlıymışım gibi.. benimle oyun oynuyordu. altımda yüzüyordu, dişlerini bazen açıp bazen kapatıyordu. gülüyordu belki de şaşkınca ona bakan, korkudan suyun altında bile donan bana.. sesler kesildi, şu geriye çekildi ve öldürüyordu bu karanlık sessizlik..
aşk bir kaç pahalı, yıldızdan ibaretti, çünkü; satın alınmayacak kadar pahalıydı. bana ise miras kalmıştı, odama mavi bir duman gibi girmişti. kendimi kıyıda yatarken buldum. ben ise cenazemde, çelenk'ler bekliyor. dua'ların gökyüzü'ne ulaşırken hışımla çıkmasını umuyordum..

o ölüm, kulaçları işe yaramıştı. belki de tanrı oyununu oynarken hiç farketmemişti, benim ona kurduğum oyunu. çünkü; balıkların bile üstünde duran ben korkusuz ben, ansızın olan ben, nasıl da basit bir ölümü hak ediyor olurdum..