Ölüme Koşmak Şiiri - Barut Can

---- ÖLÜME KOŞMAK ---
Bir soğuk rüzgar eser , hani üşütür ya içini
Hani bakışların uzaklara kitlenir ya bir anlıkta olsa
Yanlızlığını paylaştığın yanlızlık bile acır ya haline
Yokluğuna dayanmak için büründüğün güçlü görüntüden eser kalmaz ya hani
Seni yıkmak için fırsat kollayan sırtlanların beklediği andır işte o …
Hayat boyu ödün vermesen de dürüstlükten mertlikten ,
Cümle alem imreniyor, takdir dahi ediyor olsa da seni
İşte o an , hani sevdiğini hayal ederken sırtını duvara dayamayı unuttuğun o an …
Sırtında hissetmeye başladığın acıyla bağrını delip çıkar ya bir kör kurşun
Zafer çığlıkları yankılanır ya kulaklarında düşmanlarına ait …
Usulca düşerken yere teninde akan kan ısıtır ya içini …
Bulanıklaşır dünya gözünde arka planda , yârinin hayalidir net olarak seçtiğin …
Sana geliyor sanırsın ellerini açarak tüm güzelliğiyle …
Bir mutluluk kaplar o an içini , canın yansa da yüzünde beliriverir küçük bir gülüş …
Kalan son takatınla ileri atılırsın ya kollarına düşmek ister gibi…
Sevdiceğin sana bakar , gözleri ay gibi parlak aydınlatır seni…
Her zamankinden daha güzel görünür sana , tutar ellerini…
Anlayamazsın bu dünyada inandığın bir çok yalana karşın,
Birazdan karşılaşacağın hayattaki tek gerçeği…
Ölüm Allah’ın emri bu gün olmasa da bir gün bulacak herkesi
Ama denir ki iyilerin canını almaya sevdiklerinin suretinde gelir ölüm meleği…
Ve sen ölüme koşarsın , sırf ona kavuşmak için …
Ama bilirsin ki ölsen de duymayacak , haberi olmayacak ki…

26.12.2018 BaRuT