Bir gönlün içinden geçebiliyorsa koca bir ömür
Saçlarını rüzgara bağışla
Güneşini teninde söndür
Çünkü yüreğinin gülleri diken
Uçurumlarının sonu ölümdür
Şafak vaktini okşayan biçare ellerin
Gecenin karanlığına hasret
Tek nefeslik rüyaların sıcaklığı ergin bedenine...
Sağanak sağanak inen gözyaşlarında peyderpey yok olan bir sevdayım şimdi
Omuzlarından dökülen bir nebze ölüme hasret...
Kayıt Tarihi : 30.9.2006 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!