Ölüme Giderken Şiiri - Bahattin Yarıcı

Bu gidiş, bu gidiş
Ölümden beter olmasa gerek.
Ölüm dediğin nedir ki senin?
Ben o kahrolası kavramı
Senin olmadığın her gün tattım.
Ama bu gidiş bambaşka
Ağlamak istiyorum ilk defa,
Bağırmak istiyorum;
Lakin yapamıyorum.
İçimden bir ses durdur onu diyor;
Ama yapamıyorum.
Dokunamıyorum o kahrolası koluna.
Tenin yanıyor ve bir o kadar da yakıyor,
Kendine dokunan her şeyi.
Son bir kez bakmak istiyorum gözlerine;
Ama kapatıyorsun kapaklarını.
Ve birkaç damla yaş sızıyor aralarından.
Bir anda susuyorum.
Kelimeler anlamsız kalıyor kalemse kör
Dilimse tek kelime söylüyor beynimden habersiz…
Git diyorum sonra,
İçimden dualar yükseliyor,
Arkana bakmalısın diyorum,
Son bir kez gülümse diyorum
Ve böyle ayrılamayız diyorum.
Ama konuşamıyorum bir türlü.
Artık gülemiyorum deli oldum her halde
Ayrılığın da tadına vardım zaten.
Şimdiyse sırada ölüm var.
Alnım açık, yüzüm ak ölümlere merhaba…