Ölüme Düşerdin...
“...Önüme düşerdi, ayrılık gibi; yalnızlık..”
Bir piyanistin akrilik bakışlarıyla
Yastığıma değdirdiğin boşluğunu
Uzak çizgilerin, masum dokunuşlarına
Emanet ederdin..
Okunaklı sonlarımızın biten paragraflarında
Hayallerimin kanını emene kadar götürdüğün aydınlığın
Göz kuyularımda, karanlığımda..
Gözyaşı boşluğunda olmadık şeylere gebe kalınca
O yaşlı yüzden kinlerce çıkmazdım ve
Birkaç bölüm sonra önüme düşerdi ayrılık
Bir gölge gibi...
Düşüme serdiğin mahcup loş yalnızlığımla
Dokunaklı bir hayal gibi ölüme düşerdin
Kalkamayacağını
Bile-bile...
Kayıt Tarihi : 22.6.2007 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)