Yavaşça uzandığı yerden doğruldu kadın.
Kalçasını sıkan pantolonundan kurtuldu önce,
Daha sonra nefesini daraltan, diğer can sıkıcı kıyafetlerden.
Şimdi giydiği kıyafet adeta günah ve masumluk uyandıran çırılçıplak bedeni idi.
Avuç içleri ateşi arzuluyor,dokunmak için can atıyordu.
Son nefesine ramak kalmıştı..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
her anımız ölüm davetiyesi aslında, kart kime çıkıyorsa ilk sırayı o alıyor... güzeldi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta