Ölüme Dair Konuşmalar 1

Huzursuz bir insan nasıl uyuyabilir ki geceleri?
Bir şiir yazar, bir sigara yakar,
Ölümü düşünür, gençken öldüğüne üzülür.
Oturur ta ki onu terk eden sevgilisi uyku
Geri gelene kadar.
Çıkar hayalinde bir sokağın başına,
Bağırır gecenin en köründe, görmez kimse onu çünkü kördür geceleri uyumayanlar.
Ama işitirler, bilirler bu vakitlerde bir uykusuz.
Hayallerini katleder.
Bu saatler ölümün en anlamlı saatleridir.
Bu saatte ölen çabuk soğumaz,
kılınmaz cenaze namazı,
zaten pek de inanmaz, bıçakta bırakılmaz üstüne, aksine herkes bir bıçak daha saplar ona.
Terler yatağında,
sağı da solu da soğuk değildir, soluk da alamaz pek, sigara dumanından.
Oturur ve izler sokakta yanan cılız bir ışığı, birçok göz vardır ışıkta, bir ölü, birçok yalnız.
Ve bir hayal düşer önüne, falanca yerde kurulan falanca bir hayal, izler o hayali yeni baştan baştan yaşar.
Keşke şöyle yapsaydım der, içinde kalanları düşünür.
sonra anılar gelir gözüne, işte bu saatte ölüm anı şeklinde gelir huzursuza.
Artık her şey müsaittir bir anıyı hatırlamak için...