Ölüme dair değil ki sevda

ÖLÜME DAİR DEĞİL Kİ SEVDA

Bir gün de kokunu bırak rüzgara
Misafirim olsun bir kuşluk vakti
Kırk yıldır zindanda ektiğin tohum
Açacak gözünü erise karlar

Yolla albümlerden solgun zamanı
Sırat yürüyüşü belki duracak
Sancılı doğumlar düşer kağıda
Eylülde damlalar hep bana yağar

Tarttılar dirhemi bozuk kefede
Hisler pazarında alıp sattılar
Üzerini örtün üşür yüreğim
Çatlak aynalarda param parçayım

Serpilir lisana ölüm külleri
Sığmaz ki kalıba efkarlı zaman
Öyle her türküyü çalamaz her saz
Kendini ararsın yabancı yüzde

Bilmezsin ölüler ne diye yaşar
Mecnunun çölleri yakar içimi
Keremi kül eden ateşi getir
Ferhatın suyunda yıka sevdamı