Toprağın koynunda
O sonsuz uykuya dalmışken zavallı beden
Sessizliğe gömülmüşken en tatlı hayaller...
Umursanmaz olur vefasılığı sevgilinin
Duyulmaz artık terkedip gidenin ayak sesleri
Yaralayamaz olur en acımasız sözler
Bilinmezliğin en derininde bir yerde
Yapayalnız kalmışken kendi kendiyle insan
Yarınlar beklenmez olur birden...
Belki olur üç beş ağlayan uğurlarken
Kırmızı güller ve beyaz karanfiller
Yolun sonunda elinde kalanlar...
Kayıt Tarihi : 8.1.2003 12:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!