Ölüme Dair Şiiri - Adem Çimli

Aydınlığa uzatıyorum ellerimi
Bir avuç alıyorum cevherden
Buldum sanıyorum manayı
Oysa mana koca bir yanılgı

Her saat aynı mı yaşatıyor anı
Herkesin kazanında
Farklı zaman kırıkları
İnceledim hayatı
Ölmekti
Severken buz gibi karanlığı
Mutlak bir kedere dokunurken ilmek ilmek

Büyütüyordu herkesi kendi hayâsı
Müptelasını bozguna uğratarak
İşin sonunda bir zindan olmalı
Ya da latife
Bir tek ölüler sahipse hürriyete
Fikir yine de fikirdir
İnanmasan bile

Ölüm nedir
Bir şey söyle
Neden çürürken görmek istemez
İnsan insanı

Nasıl yeni bir başlangıç yapar
Kendisinden korkuyorsa mezarı
Kim ister ki kefeninde aynayı