Ölüme Çeyrek Kala Şiiri - Sezin Çelik

seni özledim ölüme çeyrek kala...
yanımda olsa dedim...yanı başımda...
sonra titredim aniden bu soğuk çatı katında...
gelmeyecek dedim, sevmeyecek bir daha...

ne garip bir odadayım...tıpkı hayat gibi...
kırık bir soba var.. kalpler gibi...
küflü duvarlar... yorgun gözlerim gibi...
duvarda hala çalışmak için çabalayan eski bir saat...umutlar gibi...
küçük bir mum var karanlıkta kaybolan...benim gibi...
ve kapının gıcırtısı bozuyor ölümün sessizliğini...

gece daha yeni...sabaha çok var...
ne tuhaftır ki soluduğum havada bile şimdiden yas var...
ne benim başkalarından,ne de başkalarının benden haberi var...
vakit yaklaşıyor sevgilim...ölüme çeyrek var...

ölümün soğukluğu mu bu hissettiğim dudaklarımda?
peki ya bu avuçlarımdaki sızı nedir?
dayanılmaz bir ağırlık çöktü omuzlarıma...
bütün bunların anlamı nedir?

keşke seninle vedalaşıpta çıkabilseydim yolculuğuma...
sen şimdi kimbilir hangi umutlarla hangi sevdalarda...
bense kayboluyorum azrailin kollarında...
seni özledim sevgilim... ölüme çeyrek kala...