ÖLÜME ÇEYREK kala Şiiri - Hatice Katran

Tekledi beden yıllar yılı
Vites attı boşa, son çeyrekte
Yol alır ölüme, son surat
Umrunda mı aşkı tatmadan gidişim
Ölüme çeyrek kala

Bu surat; aşka koşarken nerdeydi
Sayardı yerinde, iki ileri bir geri
Suçun yarısı bendeydi yarısı kimdeydi
Sayan kimdi bilmem, sayılan hep bendim
Ölüme çeyrek kala

Koşarım ardı sıra, yolar uzar gider
Kaybederim izini, hasreti çöker yüreğime
Yüreğimin savruğudur bacamda tüten
Anlayan yok, derdimi bilen, yaramı saran yok
Ölüme çeyrek kala

Geceler, yıldızlara bakıp bakıp avunurum yıllar yılı
Bir yıldız çok zak bir yıldız göz kırpar her gece
Bakar bakar avunur yüreğim, doğmaz güneşim
Uykusuz kalışlarım, aşka dalıp dalıp gidişlerim
Ölüme çeyrek kala

Yıldızım vuraydı yüzüme, süzeydi bedenimi
Titreteydi gönül bam telimi bir kerecik
Tadaydım aşkı, ölmeden şöyle; tadında
Dünyaya gelmenin bedelini bilir, katlanırdım sevmenin günahına
Ölüme çeyrek kala

Dualar ederim her gece yalvar yakar
Bir çeyrek daha dilerim yaradandan
Ne olur bekleyeyim yolunu gelir belki
Gelir, gelir sarar yaralarımı uzar ömrüm
Ölüme çeyrek kala

Sevdalar tüter burnuma
Rüyalarımı prensler süsler
Yaşama sarılışım bir kat daha artar
gönül bilmez menzili
ölüme çeyrek kala

Tanrım, bana ceza mı, cefa mı
Ateşledin gönlümü, yaktın bir kıvılcım
Bağladın elimi kolumu, kapadın yolunu
Yanar kıvranırım cayır cayır, yoksa cehennemin bu mu!
Ölüme çeyrek kala, ölüme çeyrek kala

Söz Yazarı: Hatice KATRAN