Ölüme çeyrek kala Şiiri - Ayşegül Bahceci

Olmazların peşinde umutları tükettim
Düşlerimden vuruldum ölüme çeyrek kala
Bir sevdanın uğruna gençliğimi yok ettim
Çok çektim çok yoruldum ölüme çeyrek kala

Çaldığım kapılarda kilit gibi paslandım
Zaman denen bilgenin ihtarıyla uslandım
Kimsem olmadı benim hep kendime yaslandım
Yalnızlığa karıldım ölüme çeyrek kala

Ömrümce yol gözledim esti geçti yel gibi
Yüreği mekanımdı çekip gitti el gibi
Yönünü bulamayan boz bulanık sel gibi
Aktım aktım duruldum ölüme çeyrek kala

Gamzelerine konup gülüşünde açmadan
Sevdanın diyarında kanatlanıp uçmadan
Adını anmadığım bir gün olsun geçmeden
Hayaline sarıldım ölüme çeyrek kala

Ben İbrahim değilim bu ateş beni yakar
Toprağa dönük yüzüm özüm hep aşka bakar
Alevden bir kelepçe her dem ruhumu sıkar
Yandım yandım kor oldum ölüme çeyrek kala

Zehir mi katılıymış şu sevdanın aşında
Ne sonumda hayır var ne ömrümün başında
Yolların yokuşunda, vefasız yar peşinde
Diyar diyar sürüldüm ölüme çeyrek kala

Ayşegül Bahçeci
19.10.2021