Ölüme çare Şiiri - Mustafa Kocakaplan

Gecenin bir vakti esirim düşünceye
Beynim tangur mangur sallanıp duruyor
Dökemiyorum hisleri kelimeye
Kalbim canımı sıkılmadan yakıyor

Kafamdaki sesler birer kıvılcımlar
Beni yakıp kavurmayı bekliyorlar
Beklediklerim beni kurtarmıyorlar
Zaman geçiyor aheste aheste

Köpekler kimsesiz sokakta bağrıyor
Soruyorum kendime bu eski ben miyim
İçimde birşeyler beni ürpertiyor
Acaba ölümden kaçabilir miyim

Gidemiyorum kollarımda kelepçe
Takmışlar ayaklarıma prangalar
Gülüyorlar ben yeter artık dedikçe
Biliyorum zamanı almaz torbalar

Günlerimi kör kuyuya atıyorum
Önüne gelene beni soruyorum
Bilmiyorum nerdeymisim ?Kimleymisim?
Farkettim aklımı atmışım kuyuya
Ve suların içinde bulamıyorum

Anlıyorum beni ölüm delirtiyor
Lâkin ölüme çare bulamıyorum
Gittikçe fazlasıyla çıldırıyorum
Lâkin ölüme çare bulamıyorum