Ölüme Bir Adım Kala Şiiri - Yahya Tunay

Bugün bir adım daha attım geleceğe
Bir gün daha yaşlandım
Bir günüm daha geçmişte kaldı
Ömürden bir gün daha eskittim
Ne kalan günler benim, ne de yitip gidenler
Ne bu ruh bedenin, ne de bu beden benim
Yoklukla varlık arasında bir yerdeyim
Yaşıyorum ama aynı zamanda ölüyüm
Ben... Yaşayan bir ölüyüm
Neden bu nefes alışlarım?
Neden matem kaplı bu gecem
Neden bu karamsar düşüncem
Bir umut dahi gözükmez mi yıldızlardan?
Zaten istesem de göremem,
Hep böyle buğuludur pencerem
Cızırtılı bir tonla gecenin sessizliğini bozan,
Eskiden kalma kırık bir plak
Ömrümü aldıkça doymak bilmeyen zaman,
İşliyor işte, tik tak, tik tak...
Hiç uğruna yaşamaya alıştım artık
Belli bir sebebim yok yaşamak için
Metanet ve kaygı ile bekliyorum
Bana bahşedilen zamanımı doldurup
Belki de mutlu bir diyara varmak için
Yolun iki türlüsü var;
Ya kızıl ateşle döşenmiş bir yer,
Ya da masmavi engin denizler...
Bana kapılarını hangisi açacak bilmiyorum
Bilinmezliğin yol açtığı bir korku,
Ağır ağır sarıyor düşüncelerimi
Aslında yolun sonu en baştan belli
Yine karamsar beklentilerimin,
Gerçek olacağına kanıt bu durum
Bu uzun yolun sonu ne mi?
Hüzün dolu, korkunç bir uçurum