Ölüme Beş Kala Şiiri - Osman Kadir Kutlu

5
İnsan doğar, seneler artıyor sanır
Oysa ömür saati geriye sayar.
Her birimi tam yirmi dört ayar.
Kimi korkar ölümden,kimi can atar:
'Gebersem de kurtulsam şu dünyadan.'

4
İnsan büyür, hayalleri güdükleşir.
Ruh elbisesi küçülür; düdükleşir.
Bir şey oldum sanır,başı dikleşir:
'Güçlüyüm ben şu dağdaki kayadan.'

3
İnsan çürür, tekrar çocuğa döner.
Dermanı kalmaz,yaşama umudu söner:
'Çağırsınlar beni artık Hanya'dan.'

2
İnsan ölür,kafayı tahtaya vurur:
'Ölemem ben, uyandırın rüyadan.'

1
5,4,3,2,1...ve şiir de ölür hayatına doymadan!

2007 / ankara