Ölüme Beş Kala Şiiri - Ahmet Sadık Doğru

Ölüme beş kala koparttı tüm zincirleri

Ruhunu saran ince düşünceleri

Bedenini saran ıssız kimseleri

Şeytanla şarapla başbaşa kaldı bilincin ötesinde.

İsimsiz, ışıksız bir mezarlık hayali sardı

Soluk benizli adamlar soluk gülleri getirdiler,

Yapayalnız içinde kaldı çürümüş bedenlerin, hayatın...

Bu kaçıncı diye haykırdı şeytan?

Bu kaçıncı adam hayatını çaldığım!?

Şarabını içti adam; bitti dedi, bu son.

Ölüme beş kala kilitlendi tüm kapılar..

Ölüme beş kala dışarı çıkmadı bir daha şeytan..