Ölüme Bes Kala! Şiiri - Nihat Yasul

Hayatimin sonu geldi galiba
Dogdugumdan bu güne hersey
bir filim seridi gibi,kayip gidiyor önümden
Tarih yillar öncesi gibi bugün
Saatta yelkovan durmus ölüme bes kalayi gösteriyor.

Cok isterdim seninle en güzel aski yasamayi
Günahimi,yanlisimi silip bozmayi
Bir ömür boyu seninle beraber yaslanmayi
cok isterdim cok ama olmadi,olamadi

Simdiye kadar sana gösteremedigim
En büyük cesaretimi topladim
Sana padisah fermani birakmadim
Sadece iki satir yazdim
Ne diye merak etme?
Seni severek ölüyorum.
Hemde ölecek kadar cok seviyordum.........

Kabus gibi karanlik cöktü üzerime
Her zaman olmazdi böyle
Düslerim firar etmis gecmisime
Gelecekten ise tin yok, eser kalmami
ölürken bileseni düsünüyorumda!
Düsünme diyorsun
Ölürsen öl banane...............

Umutlarim toz duman olmus
ayaklar altinda geziyor
Damarlarim azgin deniz gibi kabarmis
Kanim nereye pompalaniyor umurumda degil
hissettigim tek sey bu dünyada fazla oldugum
Sag tarafim yapma ne olur diyor
Sol tarafim hadi daha ne bekliyorsun bitir diyor
Saatle göz göze geliyorum
Ölüme bes kalayi gösteriyor
Son bir hamle ile
vuruyorum hanceri kalbime
ince bir sizi icimde
ohhh be hele sükür diyesim geliyor
kurtuldun iste............

Yine siyah beyaz filim basliyor
Yalniz basina senaryosu yazilmis
basrolde yine ben
her tarafa sis dagitiliyor
sinema oynaniyor yine
cocuklugumdan bu saate
bak saatte hareketlendi yine
yelkovan sehveti ile dönüyor
saniyeler ölümü bekliyor
Ey sevgili !
bak istedigin oldu,oldu degil mi?
Ölüyorum,ölüyorum ey gaddar sevgili!
Ölüyorum simdi....................