Ölüme bakıs açımız ne kadar da enteresan. Sanki bu dunyada hep var olmamız gerekmiș gibi. Biri öldüğünde umutsuzluğa kapılıp acı çekiyoruz.
Oysa, burası sınırlı.
Geçici...
Kendini "beden olarak tanımlama" yanılgısı...
Ölüm her șekilde var,
Bazen ateș, bazen su, bazen insan,
bazen toprak, hatta bazen ufak bir fasulye tanesi...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta