Ölüme bakıs açımız ne kadar da enteresan. Sanki bu dunyada hep var olmamız gerekmiș gibi. Biri öldüğünde umutsuzluğa kapılıp acı çekiyoruz.
Oysa, burası sınırlı.
Geçici...
Kendini "beden olarak tanımlama" yanılgısı...
Ölüm her șekilde var,
Bazen ateș, bazen su, bazen insan,
bazen toprak, hatta bazen ufak bir fasulye tanesi...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta