Ölüme bakıs açımız ne kadar da enteresan. Sanki bu dunyada hep var olmamız gerekmiș gibi. Biri öldüğünde umutsuzluğa kapılıp acı çekiyoruz.
Oysa, burası sınırlı.
Geçici...
Kendini "beden olarak tanımlama" yanılgısı...
Ölüm her șekilde var,
Bazen ateș, bazen su, bazen insan,
bazen toprak, hatta bazen ufak bir fasulye tanesi...
Her ölüme bir vesile lazım...
Ruh, dünyada kalıcı değil.
Burası bir durak...
Zamanı gelen bilinçaltı kalıbına göre terk etmek zorunda bu istasyonu...
Keșkelerin olmadığı, hakkını vererek yașadığımız, giderken de neșeyle tebessüm ettiğimiz bir yașam için seçimlerimiz neler olurdu acaba?
Kayıt Tarihi : 10.4.2019 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!