Ölümü uğradığı bir
Duraktır, her toprak
Ki bilir her insan
Topraktan gelmedir
İşte bu yüzden
Azrail dokunduğunda
“Sıradan” birine
Titrer içi diğerlerinin de
Kimi diken diken
Kaktüsler emzirir yüreğinde
Kimi gonca gonca
Güller derer sevgiyle
Kimi bilir ölümün gerekliliğini
Kimi yakınır gereksizliğinden
Oysa adildir ölüm
Doğanın olmadığı kadar
Ne bir aslan
Ne de bir tavşan güçlü
Ya da güçsüzdür karşısında
Üzülmek, isyan etmek beyhudedir
Değil midir ki ölümün
Uğradığı bir duraktır her toprak
Öyleyse ölüme açılmış her gül
Bir gün ölümle solmalıdır.
Kayıt Tarihi : 26.9.2003 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!