Çokmu sever kadın, açmış çiçeği
Yaşamış duyguyu, sever hep onlar
Demek doğru değil, sever erkeği
Hayatı unutmuş, ölümdü sonlar
Gidilecek yeri, geniş bir bahçe
Akşam karanlığa, sarılmış onlar
Huzura ermeden, meçhulü akçe
Hayatı unutmuş, ölümdü sonlar
Yaşamı gülmeyi, unutmaz cefa
Hak etmeyi görmez, gönülde vefa
Unutulmaz dostluk, kalplerde sefa
Hayatı unutmuş, ölümdü sonlar
Konuşmaktan kutsal, sesizce susmak
Söylenmeyen sözü, bilmeden kusmak
Gölgeye saklanıp, ıssızca pusmak
Hayatı unutmuş, ölümdü sonlar
Bahattin Tonbul
14.7.2013
Kayıt Tarihi : 16.7.2013 02:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sevda ve hayattta ölüm.........6+5
![Bahattin Tonbul](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/16/olumdu-sonlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!