Ölümdü bana kucak açan Şiiri - Elif Afra ...

Hakkaten neydi ki
cevabini bulamadığım
Sonrada bulupta söylemekten korktuğum
Sen neymişsin be!
Ah sen ne yaptin bize...
Kalbimi avucunta tutupta tutsak ettiğin
Bunu ben değil sen yaptin
Hani derlerya ölüm sana şah damarindan daha yakindir diye sen bana şah damari kadar da yakindin bir o kadar da uzaktin oysa ben elinini uzatsan dokunabildiğin yerdeydim sana sonsuz kere teşekkür ederim iyiki bana öğrettin
Yada kalsin ya sonuçta tesekkür edeceğim kadarda birsey yapmadin...
Misralarimda sana övgüm değil yergim olacak sonuçta ölümlü dünyadayız...
Sana dair hiç birşey hiç bir ani götüremeyeceğim yere gidiyorum
Olurda gelmek istersen bilki seni orada tanimiyor olacağım seninle yaşadığımız bu şehrin ucsuz bucaksiz bir mezarina görüpte gidiyor olacam ...
Unuttum seni zor olsada gömebildim senle olan anıları...
sira bende gidiyorum bir elveda demeden arkama bile bakmadan gidiyorum beni durduracak kimse kalmadi bu sefer kararliyim hic olmadigim kadar eminim
Ne tuaf bu sefer ağlamiyorum galiba ölüm kaçti benden o kadar korkuçmuyum yani ...
Fark ettimde korkunç olan ben değildim anilarimdi...