Ölümden ibret almalı Şiiri - Yusuf Tuna

Bilesin bu dünyadan kimler geçti?
Peygamberler niye ölümü seçti?
İnsanlar buradan nereye göçtü?
Düşünüp ölümden ibret almalı.

Bunca yiğitler ecel tasın içti,
Niçin kanatlanıp öteye uçtu?
Ölüm dahi onlara kefen biçti,
Düşünüp ölümden ibret almalı.

Hani eski adamlar nereye gitti?
Yaşar iken ömür ne çabuk bitti?
Neden sonra bizlere veda etti?
Düşünüp ölümden ibret almalı.

Sorarım Azrail’den kimler kaçtı?
Erenler bile ona kucak açtı.
Ve dahası ölümle kucaklaştı,
Düşünüp ölümden ibret almalı.

Yusuf’um gönül gözüyle anlattı,
Hayatın sırrını özüne kattı.
Şu ölüm binlerce ocağı yıktı,
Düşünüp ölümden ibret almalı,
Her zaman ölmeye hazır olmalı.