** Ölümden gafil çok...** Şiiri - Güngör ...

**
Yirmi dokuz gül Nisan, sene iki bin on,*
Selamünaleyküm can, Perşembe belki son.*
**
Nasıl yaşarsan öyle ölürsün be Aziz,*
Nasıl ölür öyle dirilir, acır leziz.*
**
Dinle bu aşk masalı, bir düğün anısı,*
Bil ki Adem'den beri, dün ve gün anısı.*
**
Rabbini yâr bilene, ölüm yâr düğünü,*
Dünyayı seven kula, ölüm nâr öğünü.*
**
Ölüm Hak ve muhakkaktır bir gün gelecek,*
Kader bu,”Her nefis O'nu tadıp ölecek”.*
**
Ne bir an önce, ne bir an sonra geç kalmaz,*
Can alıcı emir kulu, tavassut olmaz.*
**
Azrail bakmaz ün ve şan'a yalvarman boş,*
Mülkün çokmuş peh, istersen sağa sola koş.*
**
Hak takdir emreder, emir demiri keser,*
Ölüm ansız gelir bir muhalif yel eser.*
**
Can boğaza gelir ve zaman artık durur,*
Dilin damağa yapışır ve ağız kurur.*
**
Can alıcı görünür, o an perde kalkar,*
Sekerât vaktidir, o an şimşekler çakar.*
**
Öz yanar, göz bulanır bir damla su dersin,*
Bazen kolay, bazen zor, bu an sona ersin.*
**
Gözler faltaşı gibi, münkir yüz morarır,*
Alın, burun terler mü'minde yüz ağarır.*
**
Bazen mevt, tereyağından kıl çeker gibi,*
Bazısında mevt, gırtlaktan kök söker gibi.*
**
Ve paydos denir, senden sonra tufan olmaz,*
Diz tutmaz bel bükülür, sanma gül yüz solmaz.*
**
Güçlü dikler eğilir, iki seksen uzar,*
Artılar eksi olur, kim geç, erken bozar.*
**
Kara toprak gör ki, gaddar Cengizler yedi,*
Mülke mağrur Karun, cabbar engizler yedi.*
**
Şah Süleyman'a kalmadı şu fani dünya,*
Niceler dedi, “Şu hayat meğer bir rüya.”*
**
Ölümle uyanırsın, bir gün kan uykudan,*
“İş işten geçti” denir, kurtul can kurgudan.*
**
Çamur sıçrasa paçana üzerdi pek çok,*
Ölüm yayı gerilir, vurur seni tek ok.*
**
Hani kuş tüyü yatak, yün ve ipek yorganın,*
Teneşir sert tahta, incinir her organın.*
**
Soğuk ve sıcak demez, gassalın su serper,*
Kim duyar feryadını, istersen kork, ürper.*
**
Çok takım elbisen vardı, gömlekler renk renk,*
Şimdi giysin bir kefen, istersen eyle cenk.*
**
Beş arşın yakasız, kolsuz gömlek giyersin,*
Son yolculuktur bu, artık ne içer, yersin.*
**
Hani beğenmezdin “ah şu evim dar” derdin”
Beytin şimdi dar bir tabut, ahir can verdin.*
**
Bindiğin tahta at, rütben artık bir nefer,*
Omuzlar dört kişi, başlar artık son sefer.*
**
Refakat eder sana eş ve dost,varis yâr,*
Anlarsın gerçek dostu, kim sana halis yâr.*
**
Görünür sessiz şehir, üç arşın çukur ev,*
Mezara uzatırlar, başında okur nev.*
**
Bir kabre girersin sonra toprak serpilir,*
Ardından bir kova su, üstte taş tepilir.*
**
Bir bir geçer gözünden hayatın filim gibi,*
Faş olur sır ayan, mematın ilim gibi.*
**
Kabir sorgusu pek ağır, çok çetin geçer,*
Her sual deler kalbi, ok metin geçer.*
**
Ve sarar gül bedenini, toprak ve çamur,*
Hani sanırdın şu ten, karılmış gül hamur.*
**
Tiskindirirdi sinek, kurtçuk ve böcekler
Misafirin onlar hep, oynaşır köçekler.*
**
Lime lime olacak, bak şu gülce tenin,*
Ağla ve inlesen boş, kim duyacak enin.*
**
Marifet, Ölüme hoş geldin demek ne hoş,*
Hazır olmak her an, hayırlı emek ne hoş.*
**
Aşık Uslu uyan can, kapıyı çalan var,*
Ölüm davetsiz misafir, gafil olan var.*
**
Âşık Uslu 29.04.2010 – 05:57 Samsun
(Zübeyir Güngör Uslu)