Ölümden daha uzak Şiiri - Kemal Yılmaz 2

Geçmişin tozu yağıyor
Görkemli yalnızlığımıñ üzerine

Gündüz yaşamaya
Gece ölmemeye çalışıyorum

Ayak uyduruyorum yorgun
Ve sızılı yüreğim le
Koşar adım akıp giden zamana

Dilim de hiç bilmediğim bir şarkı

Ve üzerim de saçı sakalı birbirine karışmış huysuz bir ihtiyarın halleri

Nutkum tutuk
Sözlerim bitik
Duygularım yetim
Yazdıklarım sahipsiz kalmış

Biraz hüzün , biraz keder
En çok ta ayrılık mikrobu bulaşmış üzerime

Sarfetmek istemiyordum oysa

Şimdi mecbur kaldım
Dilimdeki bütün çirkin sözlere
seferberlik emri çıkardım

Şafak sökme den
Sözlerim daha fazla kana bulanma dan

Sarsam bütün kırıklarımı

Bulutlara

Küskünüm size ey insanlar
Küskünüm size yalancı aşklar
Küskünüm sana ey hayat

Topladım pılımı pırtımı

Çıkıyorum yola

istikamet !!

Ölümden daha uzak diyarlara...

Kemal yılmaz 16 04 2020