Rüzgâra kapılan yaprağa döndüm
Hayat yerden yere savurdu beni
Kimseye açmadım gizli derdimi
Yaktı yüreğimi kavurdu beni
Şifa diye sarıldığım zehirmiş
Güzellik, çirkinlik iç içe girmiş
Ölümden beteri muhannet imiş
Mihnet kazanında yoğurdu beni
Her gecenin şafağını bekledim
Belki beklediğim gün doğar dedim
Bahtımı sayısız yerde denedim
Umuttan hayale uçurdu beni
Öz değerlerimi emdi keneler
Fırsat kargaları peşimi güder
Ömrümü kemirip geçen seneler
Koşturdu peşinden çok yordu beni
Kayıt Tarihi : 7.2.2006 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!