Ölümde Var Şiiri - Mehmet Girişit

Mağrurlanma; kabarma bu kadar
Senin paran bu dünyada yarar
Çoğu bırak kenara, kıl azda karar
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Aklın gider hep şeytanca fikirlere,
Kalbin yok senin acımazsın kimselere
O beden senin değil, emanet bir kere,
Unutma; bu dünyada ölümde var.

İbadet de, iyilik de, sevap sanadır
Hor görme garipleri, günahtır
Yaptığın iyilik adını yaşatacaktır
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Dünya nimetleri güzeldir, hoştur
Lakin gelip geçici bunlar boştur
Aç gönlünü sevgi ve imanla doldur
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Memnun ki giden gelmiyor geriye
Şunu bil ki, burası bir misafirhane
Ona göre davran, yaşa edebince
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Bin yıl yaşa yaşa da, neye yarar
Sonunda geçer zaman, gölge kadar
Alacağın yol bir arpa boyu kadar
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Dünyayı satın alsan, ne yazar
Götüreceğin bez, bedenini sarar
Gideceğin yer, bir metre mezar
Unutma; bu dünyada ölümde var.

Yetime,mazluma çektirme cefa,
Ağlayanın malı, gülene ettirmez sefa,
Cehennem bizler için, değil ki boşa,
Cennet verilmiyor herkese bedava,
Unutma; bu dünyada ölümde var.

15.07.2007 / Gölbaşı

Mehmet GİRİŞİT