Ölümde Güzeldir..

Yaşarken,
adım adım yaklaşabilmek
his ederek varabilmek.
Bilmeden olsun istemem,
bilerek, tüm benliğimi yaşamış olarak,
ölümde güzeldir
Tıpkı gözünü,
ilk defa dünyaya açmak gibi,
güzel olsa gerek…

Ölümde güzeldir.
Ölebilmekte de bir o kadar.
Yaşamakla denk düşer,
Bir dal gibi,
toprağa sere serpe serilmek
Alabildiğine tüm kötülüklerden
Arınmış olarak.
Bir dal gibi düşebilmek,
Nasıl düştünse öylede kalabilmek

O güzelliğe varmadan;
sana verilen emanetleri,
yani ten denen fiziksel varlığı,
Öyle itinalı, öyle dikkatli
Ama sonuna kadar,
harcanmamış bir zerresi kalmazcasına
Dal gibi toprağa verebilmek.

Gülerekten,mutluluğu yaşamışcasına
Aşkı tatmış ve özlemlerini gidermişcesine..
Dostluklar edinmişcesine..
Sevdalarını bitirmişcesine.
Tüm Hayallerini gerçekleştirmişcesine..
Artık geride yapacak birsey kalmamışcasına..
Tüm sevgileri pay etmişcesine..
Toprağa sevdalanmışcasına..
Öyle bir anda düş ki Toprağa..
Toprak senden harcanmamış zerre bulamasın..
Harca tün sermayen olan,
Ten denen,
Seni hep taşıyan,
ve sonra sana ihanet eden,
o Fiziksel varlığı..

Dur, Ne?
Kim hain olan…
Ten denen fiziksel varlık mı..
Yoksa sen sen Ruh denen evrimleşmemiş
Fizikselleşmemiş varlık olamamış.
Birey olamamış hep hayalde kalmış,
Teni koşturmuş durmuş
sonra terk etmiş

Söyle bana kim hain olan...
Taşıyan mı, Taşınanmı..
Hadi söyle bakim…
Yine ikileme düştün..
Hep öylesin..
Hep kaçamak göreşirsin..
Bir yakınlaşır bir uzaklaşırsın..
Aslında bence hain olan
Sensin...

Senin,
hainliğin için,
Hep, Hep
YAŞAMAK İsteyeceğim….! ! ! ! !

Birden geldim,
Yaşayarak ve Yaşatarak...
Bire giderim…

25 Temmuz 2002 (50. yıl)
Wermelskirchen