Ölümcülük Oyunu Şiiri - Murat Tuğci

En son öğrendim
Hiç sevmedim
Alışamadım ben bu kurallara
Gerçi hemen tamam demiştim
Ne de eğlenceliydi önceleri
Acıtsa da biliyordum bir gülmeceydi
Sonraları
Sorma!
Hatırlamak istemeyeceğim geceler
İçinde üçüncü türden işkenceler
Geceler
Her gözümü kaldırdığımda
Yalvarıyordum göz kapaklarıma
Ne olur dalmayın bu oyuna
Götürmeyin beni sarmaşık uykusuna
Faydası yoktu kısık sesimin
Uykum öyle bir esir alıyordu ki
Kendinden son derece emin
Derine derinlere
Her seferinde
Biraz daha biraz daha
Derine…
Kahrolası oyun indikçe dibe
Ahtapot kollarını çıkarıyordu
Biri boğazımda bir omzumda
Kalanlar yüreğimin tam yanında
Öldürmeden sıkıyordu
Daha da aşağı çekiyordu
Derinde daha da derine
Dipte bir yere
Beni bekleyen son dönem işkencelerine
Çektikçe gerilen canım
Sonunda kopuyordu
Bedenim alabildiğine yukarı çıkıyordu
Yani yarım kalıyordu
Kopan canımdan bir çığlık
Çatır çatır kırılan bir fanus
İçinde biçare bir mahpus
Talihi aynı makus
Ben uyanırken oyun oluyordu mahpus
Günlerdir oynuyoruz yetmedi mi
Zifirle kapladın her yerimi
Gel kapalı gözlüm
Bitsin bu zulüm
Uyan artık!
Oyun bu bitsin artık
Gitmeye ayaklarım varmıyor
Kalmaya yüreğim çarpmıyor
Özlemeye gözlerim yetmiyor
Haydi bırak uzatma
Daha fazla daraltma
Uyansana
Gözlerini aralasana
Baksana arasından
Tutuyorum elini
Parmaklarını kıpırdatsana
Bir zamanlar dokunduğun güllerin
Hepsi kurudu
Bıraktım geldim hepsini
Söz vermiştin
Oyun bu sürmez demiştin
Solmaz demiştin
Gelirim
Gelirim o zamana kadar
Gelirim demiştin
Bir oyunu bile bitiremedin
Önce biraz ayrı duralım
Özlemle yanalım dedin
Belki daha iyi olur
Ne çıkar ki bu bir oyun dedin
Bilseydim…
Solup gidecek hepsi
Delik deşik olacak her zerresi
Bitişi yazacak son resimleri
Eğer bilseydim
Bu oyun başlar mıydı sanıyorsun
Bir an bırakır mıydım
Canım
Elerlin soğumuş bak
Üşüme dur kazağımı çıkarıyorum
Örtüyorum üzerini bak
Korkma canım
Ne olur yapma
Bırakma
Bir daha hatırlatma
Sadece oyun değil mi
Sadece oyun!
Canım…
Yapma ne olur!
Yapma!
Ölümcülük bu
Sakın oynama!