Ölümcül Volta Şiiri - Şair Nehreyn

Ölümcül voltalara giydiğim esvaplarımı asıyorum
Yüreğinin çivisine / koşusuna asi rüzgarın
Bileklerime hapsettiğim intiharlar uyumakta hala
Çocuklar hala büyümek için heybelerindeki çimdiği saklıyorlar
Yıldızlar bir uğultuyla çoğalıyor ki karanlığa sorma

Bu batıp çıkan şilebin yükü gönül olmalı
Kuru soğan öksürüğü genzinde pusu duran
Umut bağırıyorum taş rıhtımlarda / çiğdemin koynunda
Bilirkişi evraklarından yırtıp alıyorum adını
Hangi heves sayrısı / yuhalar ışıltısını yıldızların
Koyu oynaşların imzasız mektupları düşüyor ehramlara
Pezevenkler akşamdan kapanıyor otel odalarına
Yağmurun hovardaca açtığı yoldan sürükleniyor serçeler
Kışkırtıyorum rüzgarın ölümcüllüğünü

Veda memuru kumrular asma dalını yasakladılar ay ışığına
Tütün ispiyon gibi çoğaldı dudaklarımda
Kenevir tohumu iç cebimde / kangal iti peşimde
Dağlı bir hevestir sevda / dağlı bir intihardır yaşamak

Kireç kokuyor / rutubetten kanlanmış gözleri iğde çiçeğinin
Mayıs delisi akşamlara akıyor nehirler
İki gözüm selametle / iki gözüm mutlulukla
Cebren ve şiddetle ezberle cümle ismini meleklerin
Bakır eriyor çocuklara ad oluyor şahmeran
Hesapsız gülücüklerimi yatırıyorum banka cüzdanlarına

Yaşlı bir kadın bulgur ayıklayan gözlerini rehin verdi kadere