Ölümcül Son Hediye Şiiri - Murat Ceylan

Git…
Ne denir hiç bilmem ki
Gidenin ardından
Ben bir filmlerde, romanlarda
Olur sanırdım
Ölümcül ayrılıkları
Nerden bilirdim seninde benden
Bir kuru yaprak misali
Sonbaharda bir rüzgara
Kapılıp gidercesine
Beni benden edercesine
Yüreğimi sökercesine
Acımasızca öldürürcesine
AYRILACAĞINI
Nerden bilirdim

Git…
Gitme derim ama gülünç olsa gerek
Sen bir kere ayrılığı düşünerek
İhanet ettin en temiz duygularımıza
Durma hadi git…
Seni bekliyor kapılar, yollar,yolculuklar
Hiçbir şeyini bırakma bana
Al sıkıştır çantana ya da bavuluna
İçinde biz olan o mutlu zamanları
Dönmen için bir sebep kalmasın arkanda

Git….
Yakışırdı şimdi sana şöyle fiyakalı bir elveda
Ama şimdi diyemem inanmam ki ayrılığa
Hem dedim ya ne denir gidene bilmem amma
Yüreğimden yaralı yorgun çarpan dudaklarıma
Uğrama artık ne dünyama ne de rüyama

Git…
Bil ki sen şu odadan çıktığın anda
İçimde sana aşık biri kalmayacak
Sanma ki sana vurgun, sana deli divane olan
Gözlerim buğulanıp kahırdan ağlayacak
Sen şu kapının önünde durduğunda
Sana dair bütün duyguların katili olacak
Bir eski tanıdık kalacak ardında

Git…
Dur hemen gitme bekle bir zahmet
Bekle de o sana aşık yüreğimle
Göz bebeklerine bir beddua
Saçlarının her teline bir bela
Ve bütün vücuduna koca bir lanet
Bırakayım son bir defa
Gittiğin yerlerde söylersin herkese
Bunlar, ölümsüz bir aşktan kalan
Ölümcül son hediyeler diye….

Git…
Artık vazgeçsen de benden uzaklaştın bir kere
Sana kal dersem yüzüme hatıralar tükürsün
İnan ki bu ayrılığa ben değil, üzülecekse
Sensiz kalan boynu bükük mazimiz üzülsün

Murat CEYLAN