...Ölümcül İsyan... Şiiri - Naime Erlaçin

şu andan başlayarak
ısırgan valse son veriyorum
felsefi kuyularda boğulmak yok

göğsünüze çivileyeceğim güneşi
hava - su - toprak
ve ateşten geldiğimi unutmayarak

'civitas solis' hayalcisi misiniz yoksa
Campanella’nın ahkâm kesicisi?

nehrinizi izler
yolunuza düşerim bilesiniz
bir adım ötesi ekvator çizgisi
evrenin anayasasında
tersyüz olmaya ne dersiniz?

susturun haydi
hodri meydan!
vurun beni
vız gelir savaş arabalarınız
dizin bütün idam mangalarınızı

ya da buza yatırın cesedimi
yitik düşler adanmışlığında yaşamınızın
göktaşı olur
gene binerim gırtlağınıza

kapıyı her çalışında belânın
dansım özümde canlanır
gaflete düşmeyin, hafife almayın beni
aldanmayın yumuşaklığıma
acıklı bir intiharca
yalnızlığa terk ederim sizi

biraz büyümeye ne dersiniz
kırk fırın ekmekli bir sofraya
buyursanıza!

antik taşlara sıvar bedeninizi
ölümcül bir valsin hacamatlamışlığında
ah ne yazık ki ağulu dilimle
öyküler yapıştırırım gafil ve nahif alnınıza

köpük beyazı sınanıyor bugün
güneşe sakladığım cesareti ışık gücünün
civilizasyon sona erdi
ilkele dönüştür bu haberiniz olsun
topraktan icâzetli yaprağın
tek kişilik ihtilâl sırıtışında

siz bilirsiniz neler olduğunu
iyi bilirsiniz
şahin bakışlar bunun için değil miydi
“yemedi kadın bu pisliği” deyin
başka kapının mandalını çekin

endazesi bozulursa mertliğin
bize de söz düşer elbet
adını ölümcül isyan koyun
olsun bitsin!

(27 Mart 2004)