Ölümcül hastalığımın adıdır;sensiz yaşamak

Tunç bilekli günlerden geri kalan
tek ganimetim,
Kazananı olmayan bir harbin enkazlarıydı..
Sözünün üstüne söz söylenemezdi..
Kulaklarım ceset yığınlarının arasında,
Sesini aramaya koyulduğunda.
Ben o meydanda ruhumu bıraktım.
Bulursan beni arama,sende kalsın...
.
Çıngıraklı diller sardı çepeçevre
Senin kokunu aldığım o gülistanı
Güneşten kopan bir kordur nefesim
Bu yüzden koklamaya kıyamadığım doğrudur..
Doyamadığımda...
.
Yaşıyor musun hâlâ orada bir yerde
Ya da gündüze hasret karanlık bir kafeste
Ben hastayım hemde ölümcül bir hasta
Sesinden,nefesinden,gözlerinden uzakta...
Yaşıyorum.
Ölümcül hastalığımın adıdır;SENsiz yaşamak...