Ölümcül Şiiri - Abdulkadir Karaman

ÖLÜMCÜL

Yüzündür gözlerimde dert demlenen her akşam
Her akşam seninle bir olamamak ölümcül.
Hüzündür gözlerimde aşk nemlenen her akşam
Seninle olup seni bulamamak ölümcül…

Her tarafta izin var, her köşede hatıran
İyileşmez, imkansız, ne sürsem azar yaran
Mümkün değil, olamaz, senden başka bir saran
Çekip müzmin derdini ölememek ölümcül...

Ararım, yok; örseler özlem aklı, bilinci,
Gözlerimden dökülür kaderim inci inci
Yaşamak isterim ya, yaşayamam sevinci
Ağlayıp gece gündüz, gülememek ölümcül!

Ufuklarda tutuklu hasret açan yüreğim
Harap olur, açtığın yerden geçen yüreğim
Sensizlik şarabını hep sek içen yüreğim
Müebbet sürgünlerde, gelememek ölümcül.

Bilirim, yok indinde hasretimin kıymeti
Canımda ziynet gibi gül yüzünün ziyneti
Çoktan adadım sana, hebâ ettim devleti
Esâretin ebedi, kalamamak ölümcül.

Her gülüşün bir resim, her bakışın manzara…
Bu ne biçim sevdâdır, her tarafımda yara?
Hükmetmem mümkün değil, sindiğin duygulara
Seni sevip de seni dilememek ölümcül…

Bu bir sevdâlı kâlbin serzenişi, sitemi…
Ayrılığa oyuncak olmak bitmez mâtemi
Merâkım, kavuşmamız ötelerden öte mi?
Hep hissedip müşkülü, bilememek ölümcül…

Her akşam seninle bir olamamak ölümcül.
Seninle olup seni bulamamak ölümcül…
Çekip çekip derdini ölememek ölümcül…
Ağlayıp gece gündüz, gülememek ölümcül!

Olduğun diyarlardan gelememek ölümcül.
Esâretin ebedî, kalamamak ölümcül.
Hep hissetmek müşkülü, bilememek ölümcül…
Seni sevip de seni dilememek ölümcül…

25.07.03