Ölümce sevince türkçe Şiiri - Adem Atacak

Fiskiyeleri ıslatan düşüncelerimin üstünde
Sakalları uzamış
Çıplak ayaklı şehrin
Nefesini ölüm gibi hissediyorum ensemde
Boyun damarlarımdan gelen
Yağlanmamış gürültülü adrenalin sesleri
Şiir kadar sessiz
Akıyor parmak aralarıma
Ben yalnız kalışımı sana bağlamam
Aklımı çelen
Kirli camlardaki sinek seslerini
Galeye alacak kadar hassas
Alnını gün ışığına değdirmemiş
Tohumlar kadar umursamazım
Vakti geldiğinde
Yollar halka olup
Bindiğim uçan süpürgelerle savaşırken
Cadılar bayramında
Bilinçsizce yenen
Bayram şekerleri gibi
Yine amaca ulaşamayacağım
Her geçen gün
Üst üste biniyor harfler
Her gün bir sonraki güne dair
Faturası ödenmemiş telefonlar kadar
Sessiz olacağıma yemin etsemde
En basitimin üstüne
Pahalı yorumlar yaptılar
Susmuyorum susamıyorum
Ben suda istemiyorum
Ben bir şeylerle boğuşurken
Tiz sesimden güvercinlerin
Uğur böceklerinin kaçmasını istemiyorum
Seni arkama alıp
Dalarken piramit tuzaklarına
Ayağım takıldığında
Düşerken görmemek değil de
Seni hiçbir yanımda görememek üzdü
Kaç harf biliyorsam
O kadar dil biliyorum
Ölümce Sevince Gülümce Türkçe
Seni okurken unuttum
Bütün öğrendiklerimi
Uykular benden mahmur uyanır
Unuturken öğrendim
Öğrenirken unuttum
Dizgini kopmuş kan kaybını