Ölüm Yürüyüşü Şiiri - Uğur Kurt

Geliyorum
Ağzımda yarım konmuş bir haykırışla...
Dilimin ucunda
Yalnızlığımı düşünüyorum.
İnsanlar geçiyor yalnızlığımdan
Parmak uçlarında küllenmiş bir yığın aşkla.
Sapsarı eylül gibi geçiyorlar soluğumdan
Eziliyorum üşüyorum..
Kanatlarım bin bir parça düşüyorum

Az ötede
Birkaç yıl geride bir çocuk
Ellerinde soğuk gecelerin sıcaklığı
Yüreğinde yamalı sevinçleri
Küçük kelimeleri kuşanmış
Tutup kaldırıyor beni
Yeşil gözlerimden alıp yağmurları
Bir ekmek parasına umut umut yürüyor
Kenar mahallenin birinde viran bir ev
İçinde anneciğim
Acılara bağdaş kurmuş ince ince ağlıyor

'' acının böylesi tarihi dar eder
Darağacının gölgesinde ölüme gülmek gibi
Ya ölümü ya öleni var eder''

Gözlerini güzel günlere sakla ağlama anne
Bak kuşandım gençliğimi
Geliyorum
Başkaldırıp çocukları kovalıyorum
Bir elma şekerini eritip
Gençliğimin sularına salıyorum...
Ağlama n'olur sus
ve bir saadet hülyasında bekle beni anne

İşte çocuksu gülüşlerim yamalı
Omzumda üç kuruşa satılmaya hazır
Düşlerden uzak cinnete nazır
Vazgeçmenin eşiğinde kelepir bir hayat
İnadına karın tokluğuna bir firari feryat
Ve delik bir küfe
Ve cebimde yarım ekmeklik bir gün
Geliyorum işte gencim anne
İşte bu günde karnımız doydu anne

Geliyorum
Nasılda günler geçiyor
Her saniyesi ihtilal
Her anında bir hazan çağrısıyla...
Dirhem dirhem sökün ediyorum
Söz bilmez dil yetmez bir hainin açtığı karanlığa.
Bir çift yeşil göz kalıyor yangın mı yangın
Koştukça baharıma...
Kül ve duman ortasında sesim buz tutuyor anne
Gençliğim ilk göz ağrımda
Hoyrat bir gül dalında unutuluyor
Daha yirmi birimde
Yalnızlık nişan parmağımda gülümsüyor

Kader de be anne
Ben çok oldu razı geleli
Ve gençliğimi yıldızsız yorgun gecelerde
Varoş kokan gündüzlerde
Hep yarım konmuş hecelerde harcayalı
Umudumu sevdamı tüm dileklerimi
Gözyaşlarımla yoğurduğum toprağına katalı...

Seneleri yakıp beyaz kül ettim saçlarıma
Yorgun yaşlı bir ihtiyar yaftası kaldı adımda
Bu gün çekip gittiğin yaşta
Sana geliyorum anne

Yağmur başlıyor
Puslu gök istasyonlara doluyor
Bir avuç anıyla
Yorgun omuzlara çarpa çarpa
Paslı tren raylarına ilişiyor.

Sonrası yok
Aklım bunalıyor
Yüreğimde ne varsa yanıyor
Çocuk muyum?
Genç miyim yaşlı mı?
Yoksa öldüm de ben yok muyum?
Sonrası yok bilmiyorum
Sadece kanıyor kanıyorum... Anne