Ölüm yorgunluğu Şiiri - Mehmet Resul Kürdi

Bir ölüm yorgunluğu üstümde...
Ölüm yorulur mu hiç?
Yorulur elbet;
Tükenince, o da yorulur...
Cami avlusunda
Minarenin gölgesinde
İçimde böyle dehşet
Bir sancı,
Şu sol yanımda
Bir inilti. Duyuyorum...
Kavuşmak...değil
O kubbeye belki
Musalla taşına...
Ararken seni, düştüm;
Kanadı hüznüm
Kırıldı nefsim...
Gökkubbe düştü üstüme
Bir sel aldı beni
Ben seni ararken
Eğdim başımı
Kırdım dizimi
İstedim ki kan
Ağlasın gözlerim...
Bir bahar taştı içimden
Fani gitti, baki gelsin
Ömür bu...
Böyle isterim de
Ah şu zulüm...
Bir zulüm yorgunluğu üstümde...
Zulüm yorulur mu hiç?
Yorulur elbet;
Tükenince, o da yorulur...

Bir demet papatya ile gel
Başka türlüsü güç...